Vídjóblogg

21. og 22. nóvember:

Lítill kokkur

Margir strákar leika sér með bíla og önnur "strákaleg" leikföng. Markús er meira fyrir matargerð!
Njótið vel og bestu kveðjur!

3 vídjó

Værsgo!

Svangur:

Pissa og bað:

OJ!

Varúð: Myndir í þessari færslu eru ekki fyrir viðkvæma!

Ég hringdi mig inn veika í dag. Í fyrsta skiptið í þá 7 mánuði sem ég hef unnið hér. Og þó ekki veikinda eins og flensu, þunglyndis, ælupest né niðurgangs, heldur vegna exems. Núll dagar frá vinnu vegna veikinda í 7 mánuði, djöfull er ég stolt af því! En nú kemur að því að hendurnar á mér þurfa einfaldlega að fá frið. Ég fékk tíma hjá húðsjúkdómalækni 23.des kl 11:20.

Áhrifaríkasta leiðin að þokkalega heilbrigðum höndum er því miður ekki krem, bómullarhanskar og steralyf, heldur annað vinnuumhverfi. Hendurnar á mér fá ekki frið í vinnunni, og ég er jú í vinnunni að minnsta kosti 32 klukkutíma á viku. Langar helst að ýta þessu öllu saman á undan mér, því mér líkar mjög vel á þessum vinnustað, en ef ég ýti þessu mikið lengur enda ég algjörlega óvinnufær.
Þessar myndir voru teknar í gær, 10.nóvember:

Ég get ekki lýst því hversu sársaukafull síðasta vinnuhelgi var. Ætla því ekki að reyna það.

Það er margt í gangi hjá okkur þessa dagana/vikurnar. Eða allavega meira en venjulega. Í dag létum við loksins verða að því að fá okkur innbústryggingu. Það er eitt af því sem alltaf hefur verið verkefni "morgundagsins". Meira kæruleysið að vera ekki með tryggingu, hugsa sér ef eitthvað myndi nú gerast, íbúðin brenna niður eða eitthvað álíka hræðilegt, og við stæðum uppi fatalaus, húsnæðislaus, tryggingalaus, allslaus! Þá er nú betra að eyða 1500 (dönskum) krónum á ári í innbústryggingu.

Við erum búin að kaupa okkur þurrkara, Gísli bróðir kom í heimsókn til okkar og tengdi hann (takk Gísli!). Nú er þvottakarfan tóm og allt hreint og fínt! Maður var alltaf að fresta því að þvo óhreinu rúmfötin því þau eru svo lengi að þorna, það er mikilvægara að eiga hrein föt en rúmföt, það finnst mér allavega. Við keyptum hann á sama hátt og við keyptum ísskápinn, afborgunin bætist á rafmagnsreikninginn.

Svo er fleira á döfinni. Við sjáum fram á að fara í mál við leigufélagið sem við leigjum hjá. Þannig er, að á sínum tíma sáum við þessa íbúð auglýsta sem 80 fermetra 3ja herbergja. Byrjuðum að leigja hana 1.júní, sóttum um húsaleigubætur í sama mánuði, fengum svo útborgað í ágúst fyrir þá 3 mánuði sem við höfðum búið hér. Svo kom í ljós að þeir á skrifstofunni klúðruðu umsókninni minni þannig að við fengum allt of mikið af peningum, sem við að sjálfsögðu vorum búin með og erum nú að borga til baka. En það er svosem allt önnur saga. Við fylltum semsagt út aðra umsókn og fengum að vita að við ættum rétt á 980 krónum á mánuði, sem er miðað við að íbúðin er skráð sem 60 fermetra, eins herbergja, en á leigusamningum segir 80 fermetra 3ja herbergja. Það er að sjálfsögðu ólöglegt að auglýsa íbúð stærri en hún er og leigja hana þannig. Sá sem ég tala við hjá leigufélaginu segir að þegar þeir byrjuðu að leigja íbúðina út fengu þeir upplýsingar hjá sveitarfélaginu, sem sögðu að fermetrafjöldinn væri 80. Orð gegn orði. Ég er búin að tala við samtök leigjenda og get fengið ókeypis lögfræðiaðstoð, svo það er ágætt. Við mældum íbúðina að gamni, hún er 60 fm.

Og svo aðeins meira húðvesen.. Í gær komst ég að því hvað ég á að varast þegar ég kaupi eða nota vörur til að bera á andlit og/eða hendur. Efnið heitir 'paraben' og er í mjög mörgum kremum, olíum og snyrtivörum (og þá kannski sérstaklega þeim í ódýrari kanntinum). Síðastliðinn laugardag farðaði ég á mér fésið, og um kvöldið notaði ég andlitshreinsilínu frá Herbalife. Mér fannst ég ekkert skána í andlitinu á öllu því sem ég makaði framan í mig, þvert á móti blómstraði ég sem aldrei fyrr, og ákvað um leið og ég fékk 'parabenviðvörunina', að kíkja á innihaldslýsingu línunnar.
Þar var paraben. Og ekki bara paraben, heldur fimm mismunandi tegundir af því! Enda líkist andlitið á mér vel útilátinni pepperonipizzu.
Mér þótti þetta skrýtið því ég veit að þessi lína er ekki í ódýrari kanntinum. Ég ákvað að taka allt fram úr skápum sem gæti innihaldið þetta efni. Og nú sit ég uppi með fullan höldupoka af kremum, sturtusápum, hreinsivötnum, sólarvörn og allskonar drasli sem ég má ekki nota! Svo ég tali nú ekki um 99% af öllum förðunarvörum sem ég á, og ég á ekki lítið af þeim vörum! Afhverju þarf ég að vera viðkvæm fyrir þessu efni? Það er talað um að 95% séu algerlega ónæmir fyrir því, og ég er að sjálfsögðu í hinum 5 prósentunum. Meiri ofnæmispúkinn sem ég er!

Jæja, fyrst ég get ekki makað sminkinu á sjálfa mig býðst ég nú til að gera það á aðra (sem eru ekki viðkvæmir fyrir parabeni) gegn greiðslu, bjó til auglýsingu sem ég er búin að hengja upp á 4 stöðum hér í bæ:

P.s. stelpur, var ekki í lagi að ég notaði andlitin á ykkur í auglýsinguna? :)

Ég er búin að bóka fyrsta tímann, það er brúðarförðun fyrir Arnheiði 15. ágúst 2009
Og þar sem það er langt síðan ég hef verið að sparsla fékk ég að æfa mig á henni (takk!)
Fyrir:

Eftir:

Segi þetta gott í bili, ætla að fara að horfa á kassann með Karlinum.

Bestu kveðjur, Kolbrún.

Góða nótt

nóv 2008

Kíkja og lúlla 29.okt 08

Þolinmæði

Maðkur í hrísmjölinu

Þið fróða fólk, segið mér eitt; voru Danir ekki löngu hættir að selja Íslendingum maðkamjöl?
Lenti nefnilega í frekar óskemmtilegri lífsreynslu í hádeginu í dag. Ég var að sjóða hrísmjölsgraut, sá eitthvað skringilegt í pottinum og ákvað að veiða það upp úr. Hélt fyrst að þetta væri grjón á röngum stað og tíma, en annað kom í ljós þegar ég kreisti "það". Ég var samt ekki enn búin að gefa upp vonina að þetta væri á einhver hátt matvæli og ákvað að kíkja í hrísmjölsdallinn. Þegar ég lyfti lokinu fálmaði á móti mér lítil lirfa, ég lokaði og skellti frá mér dollunni, kastaðist upp að vegg og gaf frá mér undarleg hljóð og hreyfði mig skringilega og fékk gæsahúð á tærnar!
Ég hafði semsagt soðið þrjár lirfur, ein var sprelllifandi efst í dollunni og nokkrar komnar í púpu hér og þar í mjölinu. Djöfull var þetta óhuggulegt! En mannskapurinn varð jú að éta, svo makkarónugrautur varð það eftir að þurrvöruskúffan var tekin í gegn. Matarlystin var ekki mikil, og það þarf vart að taka fram hvað makkarónurnar minntu mig á.

En að öðru og skemmtilegra efni. Í dag fórum við í vöfflur til Rannveigar og Danna (og glassúr mmm..) Mikið var það huggulegt, takk fyrir okkur! Þar beið okkar poki frá Gísla og Ann, föt handa Markúsi sem Kári passar ekki lengur í. Takk fyrir það Gísli og Ann!

Ég get svo svarið það, ég get ekki hætt að hugsa um þetta lirfuvesen! Ég á pottþétt eftir að fá martröð í nótt!

Jæja, ég ætla að setja inn nokkrar myndir á Músasíðuna.

Bestu kveðjur frá okkur í Lirfulandi!

Og finna út úr tilgangi lífsins í leiðinni

Já kæru lesendur, nú verðið þið að fylgjast vel með, því kellan er farin að blogga á hverjum degi!

Á mánudaginn fór Kalli í próf, og komst upp í næsta hóp. Það er auðvitað erfiðara, en ekkert sem hann ræður ekki við. Vá ég er svo stolt af honum!

Í síðustu viku fengum við þá hugmynd að ég færi bara líka í dönskuskólann. Ég fór í viðtal í dag, og skólastjórinn spurði: "Þarft þú að læra dönsku? Maður heyrir varla að þú sért frá Íslandi! Hvað ertu búin að búa hér í mörg ár?" Kellan varð náttúrulega svoldið upp með sér, en engu að síður finnst mér ég vera óörugg í málfræði og þegar kemur að því að skrifa. Ég skil léttilega flest allt sem ég heyri, sjónvarpsefni, og það sem ég les í blöðum og þess háttar. En eins og ég segi, langar mig að verða öruggari í skrift og málfræði. Það eru nefnilega ekki allir sem leiðrétta mann þegar maður segir eitthvað vitlaust, og þá gæti maður haldið að maður sé bara í góðum málum.
Ég fer semsagt í skriflegt próf 29.okt og þá fæ ég að vita "hvort skólinn hafi eitthvað handa mér að bjóða" eins og stjórinn sagði. Ef ekki, þá er það bara VUC.

Já þetta er svolítið út og suður hjá mér. Ég fór hingað út með þá ætlun að verða "hjálpari" (social-og sundhedshjælper), svo breyttist það yfir í sjúkraliða, því næst var markmiðið að læra hjúkrunarfræðinginn. Svo datt mér í hug að sérhæfa mig í dönsku og verða þýðandi!  Nú er þetta allt saman einhvernveginn í lausu lofti, en það plagar mig ekki mikið. Ekki eins mikið og það gerði. Mér fannst ég vera undir einhverri pressu að vita þetta allt saman, hvað ég vil verða, hvað ég vil læra, hver ég vil vera. Og helst að finna út úr tilgangi lífsins í leiðinni.
Og svo eru það jú nemalaunin. Þau eru ekki alveg þau hagstæðustu, miðað við að hinn helmingur tekna okkar koma frá Íslandi.
Ég tek þessu bara rólega, ég er ágæt eins og ég er, og þetta kemur ábyggilega allt í ljós án þess að ég þurfi að naga af mér neglurnar og rífa af mér hárið af kvíða.

Læt þetta duga í bili
Ástarkveðjur frá okkur.

Peningar

Börn fæðast í þennan heim, og jafnvel áður en sjálf fæðingin fer fram er barnið komið með bankabók. Afmælispeningar, fermingapeningar, unglingavinnulaun.

Ég man þegar ég var lítil, þá áttu mamma og pabbi í einhverjum fjárhagserfiðleikum. Ég heyrði þau velta fyrir sér hvað þau ættu að gera í málinu og ég bauðst til að gefa þeim 20 þús krónur sem ég átti inná bankabók. Ég vonaði svo innilega að þetta væri það sem þyrfti til að bjarga þeim úr vandræðunum. Mamma þakkaði pent fyrir, en sagði að þau myndu reyna að finna út úr þessu öðruvísi. Seinna vissi ég að auðæfi mín voru auðvitað aðeins dropi í hafið.
Ég man hvað mér leið illa að geta ekki hjálpað.

Ég hef aldrei getað farið með peninga. Í rauninni ætti ég ekki að vera fjárráða! Nei, það er nú kannski einum of harkalega sagt, en svona þegar upp er staðið, væri ég alveg til í að láta einhvern annan um fjármálin mín (ábyrgðarfyrring?). Frá því ég fékk fyrstu launin mín hef ég ekki getað haft stjórn á þeim. Fyrstu útborgunirnar voru æðislegar. Enda engar skuldir og reikningar að eyða þeim í. Símainneignir, fatnaður og nammi. Jeminn, það var sko lífið.
Mér var bent á að það væri kannski sniðugt að spara svolítið, og eyða ekki svona miklu í vitleysu.
Vitleysu? Iss, mér sem unglingi fannst sko engin vitleysa í því að eyða 110 þús á mánuði í síma, fatnað og sælgæti.
Svo kom að því að ég ætlaði að vera skynsöm og leggja svolítið til hliðar. En það leið aldrei á löngu þar til ég þurfti að taka af sparnaðinum. Hver mánaðamót áttu að vera tækifærið. Nú, 96 mánaðamótum seinna á ég engan varasjóð. Þvert á móti hafa mamma og pabbi, tengdó eða bankinn þurft að binda enda saman flest, ef ekki hver mánaðamót. Það er sárt. Mjög sárt, og aðallega vegna þess að ég veit að það er sjálfri mér að kenna, ég get ekki komið ábyrgðinni yfir á neinn annan.

Vinna fyrir peningum, eyða peningum, safna peningum, borga peninga, skulda peninga. Peninga peninga peninga peninga.

Mikið væri það dásamlegt að geta borgað í öðrum gjaldmiðli. Prjóni eða föndri eða einhverju slíku.

Jájá, voðalegt væl er þetta, það eru margir sem hafa það verr en ég. Ég hugga mig við það í bili.

Þú getur keypt þér rúm en ekki svefn,
þú getur keypt þér bók en ekki vitneskju,
þú getur keypt þér læknisþjónustu, en ekki heilbrigði.
Peningar geta oft valdið vandræðum og óþarfa þjáningum.
Ég segi ykkur þetta vegna þess að mér þykir vænt um ykkur, og vil ekki að þið þurfið að þjást.
Sendið mér því alla ykkar peninga og ég mun þjást fyrir ykkur!

Bestu kveðjur,
Kolbrún og co.

Þessi færsla var í boði Fullrate, fyrirtæki sem sér mér fyrir interneti, og Syd Energi sem veitir mér rafmagn. Allt gegn greiðslu.