Peningar

Börn fæðast í þennan heim, og jafnvel áður en sjálf fæðingin fer fram er barnið komið með bankabók. Afmælispeningar, fermingapeningar, unglingavinnulaun.

Ég man þegar ég var lítil, þá áttu mamma og pabbi í einhverjum fjárhagserfiðleikum. Ég heyrði þau velta fyrir sér hvað þau ættu að gera í málinu og ég bauðst til að gefa þeim 20 þús krónur sem ég átti inná bankabók. Ég vonaði svo innilega að þetta væri það sem þyrfti til að bjarga þeim úr vandræðunum. Mamma þakkaði pent fyrir, en sagði að þau myndu reyna að finna út úr þessu öðruvísi. Seinna vissi ég að auðæfi mín voru auðvitað aðeins dropi í hafið.
Ég man hvað mér leið illa að geta ekki hjálpað.

Ég hef aldrei getað farið með peninga. Í rauninni ætti ég ekki að vera fjárráða! Nei, það er nú kannski einum of harkalega sagt, en svona þegar upp er staðið, væri ég alveg til í að láta einhvern annan um fjármálin mín (ábyrgðarfyrring?). Frá því ég fékk fyrstu launin mín hef ég ekki getað haft stjórn á þeim. Fyrstu útborgunirnar voru æðislegar. Enda engar skuldir og reikningar að eyða þeim í. Símainneignir, fatnaður og nammi. Jeminn, það var sko lífið.
Mér var bent á að það væri kannski sniðugt að spara svolítið, og eyða ekki svona miklu í vitleysu.
Vitleysu? Iss, mér sem unglingi fannst sko engin vitleysa í því að eyða 110 þús á mánuði í síma, fatnað og sælgæti.
Svo kom að því að ég ætlaði að vera skynsöm og leggja svolítið til hliðar. En það leið aldrei á löngu þar til ég þurfti að taka af sparnaðinum. Hver mánaðamót áttu að vera tækifærið. Nú, 96 mánaðamótum seinna á ég engan varasjóð. Þvert á móti hafa mamma og pabbi, tengdó eða bankinn þurft að binda enda saman flest, ef ekki hver mánaðamót. Það er sárt. Mjög sárt, og aðallega vegna þess að ég veit að það er sjálfri mér að kenna, ég get ekki komið ábyrgðinni yfir á neinn annan.

Vinna fyrir peningum, eyða peningum, safna peningum, borga peninga, skulda peninga. Peninga peninga peninga peninga.

Mikið væri það dásamlegt að geta borgað í öðrum gjaldmiðli. Prjóni eða föndri eða einhverju slíku.

Jájá, voðalegt væl er þetta, það eru margir sem hafa það verr en ég. Ég hugga mig við það í bili.

Þú getur keypt þér rúm en ekki svefn,
þú getur keypt þér bók en ekki vitneskju,
þú getur keypt þér læknisþjónustu, en ekki heilbrigði.
Peningar geta oft valdið vandræðum og óþarfa þjáningum.
Ég segi ykkur þetta vegna þess að mér þykir vænt um ykkur, og vil ekki að þið þurfið að þjást.
Sendið mér því alla ykkar peninga og ég mun þjást fyrir ykkur!

Bestu kveðjur,
Kolbrún og co.

Þessi færsla var í boði Fullrate, fyrirtæki sem sér mér fyrir interneti, og Syd Energi sem veitir mér rafmagn. Allt gegn greiðslu.

Fréttir af okkur (bæði góðar og ekki góðar)

Ég frétti að móðir mín kær hefði ekki getað sofið eftir að hún las síðustu færslu, svo hér eftir mun ég einungis skrifa um fiðrildi, sólskin og velgengni.
Neee, það gengur ekki, pælingar mínar eru svo margslungnar að ég verð að fá að dreifa þeim á ykkur lesendur.

Það er hér með ákveðið að við komum ekki heim um jólin. Við ætlum frekar að koma þegar efnahagurinn lítur aðeins betur út, þó svo það verði ekki fyrr en í jan eða febrúar. Þá getur maður kannski stoppað aðeins lengur og haft það svoldið kósí. Það er ekkert sniðugt að koma heim í 9 daga, þar af fara 2 í ferðalög milli landa og 1 dagur í ferðalög innanlands. Úff ég fæ bara í magann! Það er margt búið að breytast á þessu ári, við búin að prófa hitt og þetta, ætli maður verði ekki líka að prófa að vera ekki heima um jólin?

 

 

 

 

Og þá að jólamatnum. Hver ykkar ætlar að senda okkur hangikjöt?

Markús er búinn að vera kvefaður og með leiðinlegan hósta síðan í byrjun september. Við fórum með hann til læknis 10 dögum eftir að það byrjaði, og doksi sagði okkur að leyfa þessu að fara af sjálfu sér, það heyrðist fínt í lungunum og allt virtist vera á réttri leið, en sagði okkur að koma aftur ef þetta breyttist. Svo í fyrradag fékk hann 39,7 stiga hita, og þurfti að koma fyrr heim frá dagmömmu því hann lá bara á sænginni sinni og volaði ámáttlega. Kalli fór svo með hann til læknis í gær, og í ljós kom mjög slæm eyrnabólga! Ég er ennþá að átta mig á þessu, því ekkert benti til þess að honum væri illt í eyrunum. En hann er allavega kominn á eitthvað pensilín-sull, má ekki fara út fyrir hússins dyr í 5 daga.

Bíddu nú við, hverjar voru aftur góðu fréttirnar?
Jú, okkur líður vel og elskum ykkur

 

Læt þetta duga í bili, þarf að fara að koma mér í vinnuna.
Þangað til næst, hafið það gott.!

Óvirkur alkahólisti á bar

Vinnurútínan mín er þannig að ég vinn mán, þri, frí mið og fim, vinna fös, lau og sun. Svo næstu viku er það öfugt; frí mán, þri, vinna mið og fim, frí fös, lau og sun.
Í vikunni sem leið þurfti ein sem er að vinna með mér að losna við tvær vaktir, við skiptumst á vöktum og það kom út þannig að ég vann fimm daga í röð; mið-sun. Ég hélt kannski að ég yrði alveg búin á því eftir þessar fimm vaktir, en ég var í góðum gír þegar fimmtu vaktinni lauk í gær, fyrir utan hendurnar. Hendurnar á mér eru alveg í rústi, vísifingur á vinstri hönd get ég ekki rétt almennilega úr. Það er sama hvað ég reyni að passa uppá lúkurnar, ég nota nitrile eða vinyl hanska í staðinn fyrir latex, ber á mig krem og hvað þetta nú allt heitir, ekkert virkar, nema þá kannski að leyfa þeim að anda.
Ef ég vil lifa eðlilegu lífi án þess að vera með næstum afmyndaðar hendur af exemi, verð ég að hætta í þessum umönnunar-bransa. Það segir húðsjúkdómalæknirinn allavega.

Þetta er aðallega það sem fær mig til þess að efast um ágæti þess að verða sjúkraliði, hjúkrunarfræðingur eða eitthvað í þá áttina.
Jú svo er eitt annað sem spilar inní:

Á vaktaskiptum hittumst við kvöldvaktastelpurnar og næturvaktastelpurnar. Það barst í tal að ein okkar er í hjúkrunarfræðinámi. Hún lýsti allskonar verkefnum í náminu, þar á meðal sprautuverkefni. Þau áttu að taka blóð úr sjálfum sér. Hún sagði t.d. "Það er óþolandi þegar æðin hopar, eða hverfur", "já ég veit" segir önnur, "það er best að gera þetta hérna".. Og svo framvegis. Fyrir þeim voru þetta eðlilegar umræður um verkefni í náminu -  fyrir mér var þetta allt annað.

Ég hélt að þetta myndi ekkert á mig hafa, en allt í einu gat ég ekki hlustað meir, skrapp afsíðis og fékk mér sígó. Ég var með dúndrandi hjartslátt. Var þetta fíkn? Hvað var að gerast? Er þetta sprautu og æðatal virkilega að hafa svona áhrif á mig? Hvernig væri þetta þá ef ég kæmist í hjúkrunarfræðina? Myndi ég halda þetta út í kringum sprautur, nálar og lyf?

Auðvitað hef ég hugsað þetta áður, oft og mörgum sinnum. Ég hef alltaf verið fullviss um að þetta myndi ekki hafa áhrif á mig. Annað hefur komið í ljós.

Er það sniðugt fyrir óvirkan alkahólista að vinna á bar?
Er það skynsamlegt fyrir óvirkan fíkil að vinna með sprautur, nálar og lyf?
Þó svo viðkomandi væri í eins góðu jafnvægi og hægt væri að hugsa sér, væri það skynsamlegt?
Væri það áhættunnar virði?

Ég held kannski eitthvað áfram með þennan "pistil" seinna, nú þarf ég að fara að skipta á rúmunum.


P.s: Mamma, nenniru nokkuð að strauja rúmfötin fyrir mig? :)

Fleiri vídjó!

Hér er smá samansafn af myndböndum frá apríl-júlí 2007:

 Og hér er myndband frá apríl 2007:

Október 2007:

8.feb '08:

Stuðmyndbandið! Des '07/Jan '08

Fyrstu skrefin og fleira nóv '07 - jan '08:

Skógarferð

Kíkið á þetta:

Skógarferð 21.sept 2008

 

 

16. september!

Mér finnst þetta alveg merkilegt. 16. september! Það er svakalegt hvað tíminn líður hratt!

Ég fór í viðtalið í gær, komst ekki inn, en fékk góð ráð hjá rektornum hvað best væri að gera.
Ég hef þrjá möguleika:
1. Klára stúdentinn
2. Klára sjúkraliðann
3. Taka HF-examen (Højere forberedelseseksamen, það er hægt að taka á 2 árum, eitt og eitt fag í einu eða í grúppum)

Ég veit hreinlega ekki hvað ég á að gera. Ef ég klára stúdentinn á ég hann náttúrulega alltaf, og kemst þannig séð inn í hvað sem er með hann.
Ef ég klára sjúkraliðann, þá hef ég hann og þó hjúkrunarfræðinámið sé einhverra hluta ekki að ganga upp, þá er ég með menntun.
HF examen opnar margar dyr, líkt og stúdentinn..

Ég held ég byrji allavega á því að fara í VUC og taka einhver fög sem ganga upp í bæði stúdent og HF, venja mig á að vera í námi, þó svo það sé ekki mikið.

Allavega, þetta kemur allt í ljós, en nú að öðru.

Markús er orðinn alveg sáttur við að ég kveðji hann í dyrunum hjá dagmömmunni, veifar og segir bæbæ :) Hann er byrjaður að taka lúrinn sinn hjá henni, og það gengur bara virkilega vel. Æj hann er svo duglegur!
Kalli er líka duglegur, gengur mjög vel í skólanum og líkar vel.
Ég er líka voða dugleg, er það ekki?  :)

Við erum búin að stofna íslenska AA-deild í Sønderborg, það eru fundir kl 12:00 á laugardögum. Elaine, stelpa sem vinnur með mér, kemur og passar Músina á meðan, hann er alveg ástfanginn af henni!

Oj, kaffið mitt er orðið kalt, er ég búin að vera svona lengi að skrifa þetta?

Stundum kemur yfir mig algjört áhugaleysi á öllu sem tengist námi og vinnu og því öllu saman. Eða kannski ekki áhugaleysi, bara svona.. áttaleysi!
Á einhver lífs-áttavita að gefa mér?
Er svoldið hrædd um að missa áhugann í miðju námi, það væri nú ekki í fyrsta skiptið! Ég sé sjálfa mig fyrir mér, orðin sjötug og ennþá að spá í hvaða nám ég á að skella mér á, hvaða stefnu í lífinu ég á að taka. Afhverju kláraði ég ekki stúdentinn í upphafi? Allir í kringum mig orðnir stúdentar fimm mínútum eftir grunnskóla.
Neinei, ég veit að þetta er ekkert svona, en þetta dettur stundum í kollinn á mér.

Jæja, ég ætla að hætta þessu röfli og panta mér viðtal í VUC áður en ég verð sjötug!

Bestu kveðjur héðan frá okkur
Kolbrún.

Á mánudaginn...

Á mánudaginn fer ég í viðtal í www.ucsyd.dk  og fæ þá að vita hvort ég kemst beint inn í hjúkrunarfræðina, eða hvort ég þarf að klára einhver fög í viðbót..

Hlakka til!

Heyrumst

Hvað er meira viðeigandi en "JÆJA!"

Já.. Það er sólríkur þriðjudagsmorgunn, Markús kominn til dagmömmu og Kalli í skólanum. Mikið er það skrítið að vera bara ein heima!

Og mikið er það dásamlegt að vera komin með almennilegt internet! Ahh.. Nú er ég með íslenskt útvarp í gangi, alveg hreint yndislegt!

En eins og áður hefur komið fram er Markús byrjaður hjá dagmömmu, byrjaði fyrst í gærmorgun. Það gekk rosalega vel, sagði einu sinni "mamma" og hélt svo áfram að leika sér. Hann varð samt voðalega ánægður þegar mamman kom að sækja hann.
Hann var svo búinn á því þegar ég kom að sækja hann kl 11, að kl 11:30 var hann kominn upp í rúm með Brúnó sinn og pelann.
Í gærkvöldi fórum við á fund og fengum stelpu sem ég er að vinna með til að passa. Við vorum hrædd um að þetta yrði alveg hræðilegt fyrir hann, og hann myndi bara alveg fríka út! En viti menn, við sögðum bæbæ við hann og hann hoppaði bara kátur og hress í fangið á píunni! Hann grét ekki eitt tár á meðan við vorum í burtu, spjallaði og spjallaði, fór svo að sofa um kl 8! Við erum ennþá að átta okkur á þessu!

Áðan fór ég með Músina til dagmömmu og var hjá þeim í tæpan klukkutíma. Ég kvaddi hann, en hann var of upptekinn við að klappa kisu til að taka almennilega eftir því. Svo þegar ég var komin inn í forstofu, var að renna upp jakkanum heyrði ég voðalegt væl, þá fattaði hann að ég var að meina þetta. Hann var ekki beint ánægður og grét eins og ég væri að fara að eilífu! Litla greyið!
Akkúrat þá komu inn úr dyrunum Martin og mamma hans, Martin er fæddur í mars eins og Markús, og þá léttist lundin aðeins. Svo voru guttarnir klæddir í skó og úlpu og út í garð! Ég læddist í burtu á meðan Markús mokaði í sandkassanum. Svo sæki ég hann á eftir, vona að þetta hafi gengið vel!

Hann er svo duglegur kallinn, hann leikur sér mest með matarleikföng.. Bolla og glös og ausur og gaffla og diska og potta og pönnur! Hrærir í bolla og gefur kisu smá smakk. Svo hrærir hann aðeins í pottinum og gefur Bangsímon. Fær sér svo sopa sjálfur!

Kalli er í skólanum á mánu, þriðju og föstudögum. Hann var búinn að vera svoldið stressaður yfir því að geta ekki neitt og vera alveg útá þekju. En það hefur heldur betur breyst eftir fyrsta daginn sem var í gær. Í bekknum hans er nefnilega kona frá Tyrklandi, sem talar hvorki ensku né neitt annað sem hægt er að tengja við! En þetta byrjar bara vel og lítur vel út.

Annað í fréttum, ég er að dunda við að gera nýja síðu, er svona að sjá hvort það sé eitthvað varið í það kerfi, er búin að setja inn nokkrar myndir og 2 vídjó. Endilega kíkið á það, www.kakoma.dk

Ég ætla að fara að skella í eina vél og taka svoldið til.

Bestu kveðjur frá okkur í Augustenborg!

Tad koma bradum frettir!

Vid erum buin ad fa betra net, thannig ad nu styttist i meira blogg, video og yfir hofud meira af okkur!

Markus byrjar hja dagmommu i fyrramalid og Kalli i skolanum!
Er i vinnunni nuna, en lofa ad blogga almennilega a morgun!

Kossar og knus og fadm og knus og kossar!

Kolla

Mojn!

Það segir maður hérna suðurfrá, bæði þegar maður vill segja hæ og bæ.. Mojn!
Annars er allt gott að frétta af okkur, Kalli fer í dönskuskóla í ágúst, Markús kemst kannski að hjá dagmömmu í september, og ég hef hugsað mér að byrja í sjúkraliðaskólanum í maí 2009. Þá ætti ég að vera komin almennilega inn í dönskuna. Markús á uppáhalds dvd-mynd, það eru "Tagkammeraterne" (þakfélagarnir), hann getur horft á þá aftur og aftur, og aftur og aftur og aftur....

Þið verðið að afsaka bloggleysið, netið er svo skemmtilega rólegt að ég hef sjaldan þolinmæði í að sitja og mygla við tölvuskjáinn, en hvað gerir maður ekki fyrir fréttaþyrsta ættingja og vini?

Ég fékk fyrstu útborgunina ekki fyrir löngu. Hún hljóðaði upp á rúmar 11 þús danskar.. sem er samkvæmt genginu 187 þús íslenskar! Í vasann sjáiði til.. En nú getur maður hætt að reikna allt út í íslenskum krónum þar sem danskar tekjur eru komnar inn í dæmið. Ekki beint hagstætt gengi ha?

Kalli fór til Kaupmannahafnar áðan að taka á móti mömmu sinni og Hugrúnu Eddu, þær myndu sennilega enda á Ítalíu ef ekki væri fyrir Kalla! Tengdó verður hér í 10 daga en Hugrún Edda þangað til í ágúst. Þetta verður pottþétt æðislegt!

Það er ekkert búið að vera sérstakt veður undanfarið, en nú er sólin farin að skína og við erum aftur orðin TAN! :)

Næstu helgi ætlum við Kalli kannski að skreppa til Hamburg í tilefni af tveggja ára edrú afmælinu okkar (18.júlí). Bara við tvö ein! Reynum að nýta okkur tækifærið á meðan tengdó er hérna til að "láta" hana passa Markús, þar sem hann þekkir hana. Vonum að það verði ekki eins og með Kristínu Eik greyið.. Hún hefur passað hann nokkrum sinnum, og það hefur ekki gengið vel :( En hann þarf að sjálfsögðu að venjast henni, og hún honum.

Veit ekki hvort ég á að hafa þetta lengra, vildi bara láta vita af okkur, við erum hress og kát.. og TAN!! VERÍ NÆS!

Yfir og út allir saman, vonum að þið hafið það sem best!
Þangað til næst, bestu kveðjur frá okkur hérna í Augustenborg.